بسم الله الرحمن الرحیم

می گویند امام حسین(ع) به کسانی که حق الناس بر گردنشان بود گفت نمانند و جمع کربلا را ترک گویند

ما دم از این می زنیم که ظهور حضرت مهدی(ع) نزدیک است و ممکن است همین روز ها ظهور کند و ما 

قصد داریم از جمله یاران آن حضرت باشیم.امّا تقریبا هر روز یک غیبت را در پرونده ی خود می نویسیم

و خب بعضی هایشان را اصلا یادمان نمی آید،بعضی دیگر خجالت می کشیم حلالیت بطلبیم،با بعضی از

آنها کلا مشکل داریم و دوست نداریم حتی با آن کسی که غیبتش را کرده ایم صحبت کنیم چه رسد به

التماس برای حلال کردن،بعضی ها را هم حلالیت می طلبیم. اینها که همه حق الناس هستند پس

چطور توقع داریبم امامان ما را در جمع یاورانش راه دهد.

در زیر غیبت را در کلام آیت الله مجتهدی تهرانی بررسی می کنینم:

سخن زبان با اعضای بدن

پیامبر خدا(ص) فرمودند:((هر روز صبح،همه ی اعضا و جوارح انسان رو به زبان می کنند و می گویند:

در حق ما از خدا بترس؛زیرا اگر تو راست باشی،همه ی ما راستیم و اگر تو کج شوی،همه ی ما کج

می شویم.)) 

و در روایتی دیگر آمده است که:(( هر روز صبح،زبان به همه ی اعضای بدن می گوید:((حالتان چطور 

است؟چگونه صبح کردید؟))آنها می گویند:((اگر تو ما را به حال خود بگذازی،حال ما به خیر و خوبی

است.))

همچنین از پیامبر اکرم(ص) روایت شده است که فرمودند:((خدا زبان را عذابی،عذاب می کند که هیچ

کدام از اعضا را با آن عذاب،عذاب نمی کند. زبان می گوید:((پروردگارا ،مرا به عذابی عذاب کردی 

که هیچ کدام از اعضا و جوارح را چنین عذابی ننمودی؟))

خطاب می رسد:((یک کلمه گفتی و آن به مشرق ومغرب رسید و به خاطر همان یک کلمه، خون های

محترم بر زمین ریخته شد و مال ها به غارت رفت و هتک حرمت شد.به عزت خودم قسم،تو را چنان

 عذابی بکنم که هیچ یک از اعضا را چنان عذابی نکنم.))

حضرت امیر المونین(ع) نیز فرمودند:((مرد،زیر زبان خود پنهان است؛پس هر چه می خواهی بگویی

را با عقلت بسنج.اگر سخنت برای خداست بگو.و الا سکوت کردن بهتر است.))

منشا بسیاری از محنت ها و رنج های دنیایی و مفاسد دینی،زبان است.

زبان،بسیار سر بر باد داده است/زبان،سر را عدوی خانه زاد است

احوالپرسی زبان با اعضای بدن

حدیثی نقل کردم که صبح به صبح ،زبان ما از اعضا و جوارحمان یک احوالی می گیرد،به اعضای ما 

می گوید:((حالتان چطور است؟))همه ی اعضا می گویند:((ما حالمان خوب است،اگر تو بگذاری!))

تو نمی گذاری،یک غیبت می کنی،حال مارا می گیری.می خواهیم دعا کنیم،حال نداریم.

می خواهیم نماز بخوانیم،حال نداریم.می خواهیم به مسجد برویم،حال نداریم.می خواهیم مباحثه

کنیم،حال نداریم.

گاه انسان با یک الحمدلله راهی جهنم می شود

گاهی انسان می خواهد تعریف خودش را بکند،در ضمن تعریف،تکذیب کسی هست و غیبت او 

می شود.مثلا حرف یک آقایی زده می شود،من می گویم:الحمد لله که ما ریاست طلب نیستیم!

خب این یعنی چه؟یعنی او ریاست طلب است،با کنایه غیبت می کنم.صریح نمی گویم،اما به

کنایه غیبت می کنم.آیه ی (ویلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ)همین است؛یعنی وای بر آن کسانی که با اشاره

و با رمز غیبت می کنند.پس گاهی آدم با اشاره غیبت می کند و گاهی به کنایه و گاهی هم صریح.

مواظب باشید ببه کنایه هم غیبت نکنید.الحمد لله ما پولدوست نیستیم،الحمد لله ما ریاست طلب

نیستیم، با همین الحمد لله ها به جهنم می رویم!یک الحمد لله یک جهنم.باید آدم خیلی حواسش

جمع باشد

مطلب بعد(قطع کردن غیبت)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: