بسم الله الرحمن الرحیم

همسایه

اثر سید حمید رضا برقعی

اهل قم

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام تویی

تنها دلیل این که من اینجایی ام تویی

هر شب دلم قدم به قدم می کشد مرا

بی اختیار سمت حرم می کشد مرا

با شور شهر فاصله دارم کنار تو

احساس وصل می کند آدم کنار تو

حالی نگفتنی به دلم دست می دهد

در هر نماز مسجد اعظم کنار تو

تا آسمان خویش مرا با خودت ببر

از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

در این حریم،سینه زدن چیز دیگری ست

زیبا تر است ماه محرم کنار تو

ما با تو در پناه تو آرام می شویم

وقتی که با ملائکه همگام می شویم

ما در کنار صحن شما تربیت شدیم

داریم افتخار که همشری ات شدیم

زیباترین خاطره هامان نگفتنی است

تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی است

باران میان مرمر آیینه دیدنی است

این صحنه در برابر آیینه دیدنی است

مرغ خیال سمت حریمت پریده است

یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است

خوشبخت قوم وطایفه ی ما مردم قمیم

جارو کشان خواهر خورشید هشتمیم

اعجاز این ضریح-که همواره بی حد است

چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

من روی حرفهای خود اصرار می کنم

در مثنوی و در غزل اقرار می کنم

ما در کنار دختر موسی نشسته ایم

آیینه ایم و محو تماشا نشسته ایم

اینجا کویر داغ و نمکزار شور نیست

ما روبه روی پهنهی دریا نشسته ابم

قم سالهاست با نفسش زنده مانده است

باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم

بوی مدینه می رسد از شهر ما بیا

ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان

از دست ما چه ها که کشیدی ببخشمان

من هم دلیل حسرت افلاک می شوم

روزی که زیر پای شما خاک می شوم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: