بسم الله الرحمن الرحیم

 آنچه پیش روی شماست سفارشات،توصیه ها،موعظه ها،رهنمود ها،آموزه ها یا رهتوشه های امیرالمومنین

به امام حسن مجتبی است.نامه ای که حضرت مولا هنگام بازگشت از جنگ صفین،در یکی از منازل بین راه

خطاب به فرزندشان امام حسن مجتبی نوشته اند. و طی آن همه ی آنچه را که یک انسان برای زندگی در این

جهان بدان نیاز دارد،مورد توجه قرار داده اند.

ولی این فقط ظاهر ماجراست!

یعنی چه!؟

اگر.این فقط ظاهر ماجراست،پس باطن یا بواطن ماجرا چیست؟

وصیت نامه به فرزند را قاعدتا در کنج خانه می نویسند و در یک فضای خلوت و آرام و بی دغدغه.

نه زمانی که پشت سر ،سخت ترین و پر ملال ترین جنگ،یعنی صفین قرار گرفته و در بغل،هزار جور جراحت 

جسمی و روحی و پیش رو انواع و اقسام فتنه ها و دسیسه ها.

د  چنین شرایطی نوشتن یک یادداشت خصوصی یا وصیت نامه به فرزند بی کمترین اشاره به مشکلات جاری 

و مسائل پیش بو قدری غریب و باور ناپذیر جلوه می نماید. آنهم مکتوبی که دوره ای کامل از قواعد حیات

معقول و زندگی سعادتمندانه است.